|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Fc Barcelona
|
Lionel Andrés Messi (ur. 24 czerwca 1987 w Rosario) – argentyński piłkarz pochodzenia włoskiego[4][5], gracz FC Barcelona. Uważany za jednego z najlepszych piłkarzy swojego pokolenia[6][7][8]. Przed ukończeniem 21 lat otrzymał nominacje do Złotej Piłki oraz Piłkarza Roku FIFA[9][10][11]. Dzięki stylowi gry porównywany jest do piłkarskiej legendy, rodaka Diega Maradony[12]. Sam Maradona określił Messiego swoim "następcą"[13]. Messi zaczął grać w piłkę jako dziecko, a jego talent szybko dostrzegli skauci FC Barcelona. W 2000 roku opuścił młodzieżową drużynę Newell's Old Boys i razem z rodziną wyjechał do Europy, gdzie miał poddać się kuracji hormonalnej. Debiutując w Primera División, pobił dwa rekordy – stał się najmłodszym graczem, który wystąpił oraz zdobył gola w lidze. Wkrótce zaczął z zespołem osiągać sukcesy, w tym dublet w lidze oraz zwycięstwo w Lidze Mistrzów. Przełom stanowił sezon 2006–07; wywalczył miejsce w podstawowym składzie, strzelił hat-tricka w Gran Derbi i zakończył rozgrywki z 26 występami i 14 strzelonymi golami. Do tej pory sezon 2008–09 był jego najlepszym w karierze - Argentyńczyk zdobył 38 bramek i odgrywał kluczową rolę w zespole, który wywalczył potrójną koronę. Messi z sześcioma golami (w tym dwa w finale) został królem strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata 2005. Krótko po tym stał się pewnym członkiem pierwszej reprezentacji. W 2006 był najmłodszym w kadrze, która wzięła udział w Mistrzostwach Świata 2006, zaś rok później zajął z drużyną drugie miejsce na Copa América. Na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie odniósł swój pierwszy triumf z reprezentacją, zwyciężając w turnieju piłkarskim. Początki [edytuj]Messi urodził się 24 czerwca 1987 w Rosario jako dziecko Jorge Messiego, pracownika fabryki oraz Celii (z domu Cuccitini), pracującej na pół etatu sprzątaczki[14][15]. Rodzina piłkarza ze strony matki pochodzi z włoskiego miasta Ancona, skąd jeden z przodków, Angelo Messi, wyemigrował w 1883 do Argentyny[4][5]. Piłkarz ma starsze rodzeństwo: braci Rodrigo i Matíasa oraz siostrę Marię Sol[16]. Mając pięć lat, Messi zaczął grać w piłkę w lokalnym zespole Club Grandoli, który to prowadził jego ojciec, Jorge[17][2]. W 1995 dołączył do Newell's Old Boys, klubu mającym siedzibę w Rosario, rodzinnym mieście piłkarza[17]. W wieku 11 lat zdiagnozowano u niego karłowatość przysadkową[18]. Występujące w Primera División River Plate zainteresowało się pozyskaniem młodziana, jednak klubu nie było stać na leczenie, którego miesięczne koszty wynosiły 900 dolarów[15]. Ojciec piłkarza skontaktował się ze skautami FC Barcelona, którzy po obserwacji gry Messiego zgodzili się opłacać koszty kuracji[2][19][17]. Zwolennikiem sprowadzenia Argentyńczyka był dyrektor sportowy klubu, Carles Rexach[15]. Messi razem z rodziną przeprowadził się do Hiszpanii i zaczął występować w młodzieżowych drużynach klubu[19]. FC Barcelona [edytuj]W pierwszej drużynie zadebiutował 16 listopada 2004 w meczu towarzyskim z FC Porto; miał wtedy 17 lat i 145 dni[20][19]. 16 października tego samego roku Messi wystąpił po raz pierwszy w Primera División, w wygranym 1:0 derbowym spotkaniu z RCD Espanyol[21]. W czasie występu miał 17 lat i 114 dni, stając się w historii klubu trzecim najmłodszym piłkarzem, który zagrał w lidze (we wrześniu 2007 rekord został pobity przez kolegę z zespołu, Bojana Krkicia)[20]. 1 maja 2005 w meczu z Albacete Balompié, Messi zdobył swojego pierwszego gola w lidze, co uczyniło go najmłodszym strzelcem ligowej bramki dla klubu (miał 17 lat, 10 miesięcy i 7 dni), lecz w 2007 osiągnięcie to ponownie poprawił Bojan[22]. Sezon 2005–06 [edytuj]
16 września, po raz drugi w ciągu trzech miesięcy, klub postanowił zmienić warunki kontraktu piłkarza – Argentyńczyk zaczął być opłacany jak pełnoprawny członek pierwszego zespołu, a samą umowę przedłużono od czerwca 2014[17]. 26 września Messi uzyskał hiszpańskie obywatelstwo[24], dzięki czemu mógł zadebiutować w Primera División. Zawodnik nie mógł wcześniej zagrać w lidze, gdyż Barcelona miała wyczerpany limit posiadania w drużynie zawodników spoza Unii Europejskiej. Pierwszym spotkaniem Ligi Mistrzów rozegranym na Camp Nou, w którym wziął udział, był pojedynek z Udinese[20]. Messi wszedł na boisko z ławki rezerwowych i w czasie meczu imponował spokojem oraz udaną współpracą z Ronaldinho[25]. Młodzian zdobył sześć bramek w siedemnastu ligowych występach, zaś w sześciu rozegranych meczach w Lidze Mistrzów strzelił jednego gola. 7 marca 2006 w meczu z Chelsea FC doznał naderwania mięśnia w prawym udzie, przez co nie mógł grać do końca sezonu[26]. Barcelona zakończyła rozgrywki zwyciężając w Primera División oraz w Lidze Mistrzów[27][28]. Sezon 2006–07 [edytuj]
Messi ustabilizował swoją pozycję w drużynie dzięki dobrym występom w meczach z Chelsea FC i Realem Madryt[29]. 12 listopada w spotkaniu z Realem Zaragoza, Argentyńczyk doznał kontuzji kości śródstopia, eliminującej go z gry na trzy miesiące[30][31]. Messi leczył uraz w Argentynie, a na boisko powrócił 11 lutego w meczu z Racingiem Santander[32]. Trener Frank Rijkaard ostrożnie wprowadzał go do gry, stopniowo dając mu więcej szans. 10 marca w spotkaniu z Realem Madryt rozegrał pełne 90 minut. Ponownie w Gran Derbi odegrał kluczową rolę, zdobywając hat-tricka, dzięki czemu grająca z jednym zawodnikiem mniej Barcelona zremisowała z Realem 3-3[33]. Messi stał się tym samym pierwszym piłkarzem od czasu Ivána Zamorano[34] oraz pierwszym zawodnikiem FC Barcelona od czasu Romário, któremu udało się zdobyć trzy bramki w El Clásico. Jest również najmłodszym, który tego dokonał. Im bliżej było końca sezonu, tym Messi uzyskiwał więcej trafień – 11 z 14 ligowych goli zdobył w ostatnich 13 spotkaniach[35]. 
Messi starał się udowodnić, że porównania do Maradony nie były przesadzone, zdobywając na przestrzeni jednego sezonu bramki podobne do najsłynniejszych trafień byłego napastnika[36]. 18 kwietnia 2007 strzelił dwie bramki w półfinałowym meczu Copa del Rey przeciwko Getafe, zaś jeden z goli przypominał bramkę Maradony w ćwierćfinałowym meczu Mistrzostw Świata 1986 przeciwko Anglii[37]. Dziennikarze sportowi wnikliwie doszukiwali się podobieństwa do gola Maradony, a hiszpańska prasa nazwała Messiego "Messidona"[38]. Przebiegł ten sam dystans, co Maradona (62 metry), minął tą samą liczbę przeciwników (sześciu, w tym bramkarza), oddał strzał z podobnej pozycji i celebrując bramkę również podbiegł do bocznej chorągiewki boiska[36]. Na pomeczowej konferencji, kolega z drużyny, Deco, powiedział: "Nie ma takiego drugiego jak Leo"[39]. W meczu z RCD Espanyol zdobył bramkę podobną do tej strzelonej przez Maradonę w spotkaniu z Anglią. Messi wyskoczył do piłki i za pomocą ręki przerzucił piłkę nad interweniującym bramkarzem, Carlosem Kamenim[40]. Mimo powtórek zagrania i protestów piłkarzy Espanyolu, gol został uznany. Sezon 2007–08 [edytuj]
W rozegranym 22 września spotkaniu z Sevillą dwukrotnie wpisał się na listę strzelców[41]. Kilka dni wcześniej strzelił gola w wygranym 3:0 meczu Ligi Mistrzów z Olympique Lyon[42], z kolei 26 września zdobył dwie bramki w zwycięskiej potyczce (4:1) z Realem Zaragoza[43]. 27 lutego, przeciwko Valencii, Argentyńczyk rozegrał swój setny oficjalny mecz w barwach klubu[44]. Messi został nominowany do nagrody FIFPro w kategorii Napastnik[45]. W internetowym sondażu hiszpańskiej gazety Marca został wybrany najlepszym piłkarzem na świecie, uzyskując 77 procent wszystkich głosów[46]. Zdaniem felietonistów katalońskich gazet El Mundo Deportivo i Sport oraz byłego niemieckiego piłkarza, Franza Beckenbauera, Messi powinien otrzymać Złotą Piłkę[47]. Wiele piłkarskich osobistości, takich jak Ronaldinho, Samuel Eto'o, Frank Rijkaard, Bernd Schuster, Raúl, Gianluca Zambrotta, Francesco Totti, Alfredo di Stéfano, Diego Maradona oraz Pelé przyznało, że uważają Messiego za jednego z najlepszych obecnie piłkarzy świata[48][49]. Wskutek kontuzji kości śródstopia odniesionej 4 marca w meczu Ligi Mistrzów z Celtikiem Glasgow, Argentyńczyk pauzował przez sześć tygodni. Piłkarz po razy czwarty w ciągu trzech sezonów doznał tego samego urazu[50]. Sezon 2008–09 [edytuj]
Po odejściu z klubu Ronaldinho, Messi przejął po nim numer "10" na koszulce[51]. 1 października 2008 w meczu Ligi Mistrzów z Szachtarem Donieck, Argentyńczyk zmienił na boisku Thierry'ego Henry'ego i po siedmiu minutach zdołał dwukrotnie wpisać się na listę strzelców, dzięki czemu Barcelona, przegrywająca 0:1, zdołała ostatecznie zwyciężyć 2:1[52]. Następna ligowa potyczka przeciwko Atlético Madryt określana była mianem "przyjacielskiej rywalizacji" pomiędzy Messim i jego przyjacielem, Sergio Agüero[53]. Messi zdobył w tym meczu gola z rzutu wolnego oraz asystował przy jednej z bramek, a Barcelona wygrała spotkanie 6:1[54]. Kolejny dobry występ zaliczył w meczu z Sevillą, zdobywając dwie bramki – jedną z woleja z odległości 23 metrów, a przy kolejnej ominął bramkarza i oddał strzał z ostrego kąta boiska[55]. 13 grudnia w El Clásico Barcelona zwyciężyła 2:0, a Messi zdobył drugiego gola dla zespołu[56]. Argentyńczyk został wybrany drugim piłkarzem świata podczas gali FIFA, gromadząc 678 punktów[10]. W meczu z Atlético Madryt, Messi zdobył swojego pierwszego hat-tricka w 2009, a Barcelona wygrała spotkanie 3:1[57]. Niespełna miesiąc później po wejściu na zmianę w potyczce z Racingiem Santander, przy stanie 1:0 dla Racingu, zdobył dwie bramki, zapewniając swojej drużynie zwycięstwo. Strzelony przez niego drugi gol w tym meczu był zarazem 5000 bramką klubu w historii jej ligowych występów[58]. W 28 kolejce rozgrywek ligowych, piłkarz zdobył swojego 30 gola w sezonie (we wszystkich rozgrywkach), przyczyniając się do wygranej 6:0 nad Málagą[59]. 8 kwietnia 2009 uzyskał dwa trafienia w spotkaniu Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium, ustanawiając tym samym swój osobisty rekord dziewięciu bramek w tych rozgrywkach[60]. Dziesięć dni później, zdobywając 20 gola w sezonie, Messi zapewnił drużynie zwycięstwo w meczu z Getafe, dzięki czemu Barcelona utrzymała sześć punktów przewagi nad drugim w tabeli Realem Madryt[61]. 
Pieczętując dominację klubu w sezonie, Messi dwukrotnie wpisał się na listę strzelców w zwycięskiej 6:2 potyczce z Realem Madryt rozegranej na Santiago Bernabéu[62]; była to najwyższa porażka madryckiego klubu od 1930[63]. Po zdobyciu tych bramek, Messi podbiegł do kibiców i przed kamerami zdjął koszulkę, pokazując podkoszulek z napisem Síndrome X Fràgil (Zespół łamliwego chromosomu X), by wesprzeć dzieci cierpiące na tę dolegliwość[64]. 13 maja po raz pierwszy zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Króla, zdobywając bramkę i asystując przy kolejnych dwóch, prowadząc zespół do wygranej 4:1 przeciwko Athletic Bilbao[65]. 27 maja w finale Ligi Mistrzów Barcelona wygrała z Manchesterem United 2:0, a Messi strzałem głową w 70 minucie spotkania zdobył drugą bramkę[66]. Z dziewięcioma trafieniami został królem strzelców rozgrywek[66]. Barcelona sezon zakończyła triumfując w Copa del Rey, Primera División i Lidze Mistrzów[67], stając się tym samym pierwszym hiszpańskim klubem w historii, któremu udało się zdobyć potrójną koronę[68]. Sezon 2009–10 [edytuj]
Przed rozpoczęciem sezonu, przedłużył kontrakt z klubem do 2016 roku, stając się najwyżej opłacanym zawodnikiem w drużynie oraz w całej lidze. Messi będzie zarabiał około 9,5 miliona euro rocznie, zaś klauzula wykupu piłkarza wynosi 250 milionów[69][70]. W rozegranym 28 sierpnia meczu o Superpuchar Europy z Szachtarem Donieck asystował przy bramce Pedra, dającej drużynie zwycięstwo 1:0[71]. Po tym spotkaniu, Josep Guardiola powiedział, że Messi jest prawdopodobnie najlepszym piłkarzem jakiego kiedykolwiek widział[72]. Wcześniej zdobył dwie bramki w finale Superpucharu Hiszpanii przyczyniając się tym samym do zwycięstwa w tych rozgrywkach. Udanie rozpoczął zmagania ligowe - strzelił gola w wygranym 2:0 meczu z Getafe, zaś w spotkaniach z Atlético Madryt i Racingiem Santander zaliczył po dwa trafienia oraz jednej asyście. Reprezentacja [edytuj]W czerwcu 2004 zadebiutował w reprezentacji Argentyny U-20 w towarzyskim spotkaniu z rówieśnikami z Paragwaju[73]. Rok później zwyciężył z drużyną na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 2005 rozegranych w Holandii. Został królem strzelców i uznano go za najlepszego gracza turnieju[74]. 4 sierpnia 2005 selekcjoner José Pekerman powołał Messiego do pierwszej reprezentacji. Zadebiutował w niej 17 sierpnia w spotkaniu z Węgrami; miał 18 lat i 54 dni. Został wprowadzony na boisko w 63 minucie, jednak 40 sekund później arbiter Markus Merk pokazał mu czerwoną kartkę za uderzenie łokciem węgierskiego obrońcy, Vilmosa Vanczáka. Decyzja sędziego wywołała kontrowersje, a Diego Maradona stwierdził, że arbiter postąpił zbyt pochopnie[75][76]. Messi powrócił do drużyny 3 września w przegranym 0:1 meczu z Paragwajem. Przed meczem powiedział: "Dzisiaj będzie mój prawdziwy debiut. Poprzedni mecz trwał dla mnie zbyt krótko..."'[77]. Po kolejnym spotkaniu, przeciwko Peru, Pekerman nazwał Messiego "diamentem"[78]. 28 marca 2009 w spotkaniu z Wenezuelą rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata, Messi po raz pierwszy zagrał z numerem "10" na koszulce. Mecz ten był również debiutem Diega Maradony w roli selekcjonera reprezentacji. Argentyna zwyciężyła 4:0, a Messi w 25 minucie otworzył wynik spotkania[79]. Mistrzostwa Świata 2006 [edytuj]Kontuzja odniesiona pod koniec sezonu 2005–06 narażała Messiego na absencję na Mistrzostwach Świata 2006. Mimo to, 15 maja piłkarz otrzymał powołanie do kadry na turniej. Zagrał również swój ostatni mecz w barwach Argentyny U-20, zaś później wystąpił w towarzyskim spotkaniu z Angolą[80][81]. W pierwszym meczu Argentyny na mistrzostwach przeciwko Wybrzeżu Kości Słoniowej, Messi wszedł na boisko z ławki rezerwowych[82]. W następnym spotkaniu z Serbią i Czarnogórą zastąpił w 74 minucie Maxi Rodrígueza, stając się tym samym najmłodszym reprezentantem Argentyny na mistrzostwach w historii. Asystował przy trafieniu Hernána Crespo oraz zdobył ostatnią bramkę w wygranym 6:0 meczu, dzięki czemu został najmłodszym strzelcem w turnieju oraz szóstym najmłodszym zdobywcą gola w historii Mistrzostw Świata[83]. Wystąpił w zakończonym bezbramkowym remisem spotkaniu z Holandią[84]. W kolejnym meczu z Meksykiem Messi pojawił się na murawie w 84 minucie przy stanie 1:1 i zdołał trafić do siatki, uczynił to jednak z pozycji spalonej i bramka nie została uznana[85][86], jednak drużyna zdołała w dogrywce strzelić gola dającego awans. Całe ćwierćfinałowe spotkanie z Niemcami spędził na ławce rezerwowych, a Argentyna przegrała w rzutach karnych 2:4[87]. Copa América 2007 [edytuj]
Messi został najmłodszym zawodnikiem powołanym na turniej. Pierwszy mecz rozegrał 29 czerwca podczas wygranej 4:1 potyczki ze Stanami Zjednoczonymi. W tym spotkaniu pokazał swoje zdolności jako rozgrywający. Wypracował sytuację, dzięki której Hernán Crespo zdobył gola oraz sam kilkakrotnie oddał celne strzały na bramkę. Został zastąpiony w 79 minucie przez Carlosa Téveza, który kilka minut później wpisał się na listę strzelców[88]. W swoim drugim spotkaniu, przeciwko Kolumbii, wywalczył rzut karny, który wykorzystał Crespo, doprowadzając tym samym do remisu 1:1. Miał również udział przy drugiej bramce Argentyny, kiedy to po faulu na nim podyktowany został rzut wolny, z którego gola zdobył Juan Roman Riquelme, podwyższając prowadzenie na 3:1. Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Argentyny 4:2, dzięki czemu zespół awansował do ćwierćfinału turnieju[89]. W trzecim meczu z Paragwajem, trener dał odpocząć Messiemu przed kolejną fazą rozgrywek. Na boisko wszedł w 64 minucie zastępując Estebana Cambiasso. W 79 minucie wypracował sytuację bramkową Javierowi Mascherano, którą ten wykorzystał[90]. W ćwierćfinale Argentyna zwyciężyła z Peru 4:0, a Messi po podaniu Riquelme zdobył jedną z bramek[91]. W półfinałowej potyczce z Meksykiem, strzelił gola lobując bramkarza Oswaldo Sancheza, przyczyniając się do wygranej zespołu 3:0[92]. W finale Argentyna przegrała z Brazylią 0:3[93]. 
Igrzyska Olimpijskie 2008 [edytuj]Z początku Messi nie otrzymał zgody od klubu na wyjazd na Igrzyska Olimpijskie 2008[94], jednak zawodnik po odbyciu rozmowy z trenerem Josepem Guardiolą ostatecznie dostał pozwolenie na uczestnictwo w zawodach[95]. Dołączył do kadry zespołu i pierwszą bramkę zdobył w wygranym 2:1 meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej[95]. Z kolei w spotkaniu z Holandią otworzył wynik spotkania oraz asystował przy bramce Ángela Di Maríi, dzięki czemu Argentyna zwyciężyła spotkanie po dogrywce 2:1[96]. Z dobrej strony pokazał się w wygranym 3:0 meczu z Brazylią[97]. W finale Messi ponownie asystował przy trafieniu Di Maríi, dającemu zwycięstwo 1:0 nad Nigerią[98]. Statystyki kariery [edytuj]Występy klubowe [edytuj]
Ostatnia aktualizacja: 12 września 2009[99] Występy międzynarodowe [edytuj]
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
